Moje retro ikony - Lilian Harvey

     Rozpocznę dzisiaj nowy, sądzę, że dość niedługi cykl o moich retro idolkach i idolach.
     Zaczniemy od aktorki, która niebywale oczarowała mnie swoimi rolami na ekranie, ale także niemałym bohaterstwem jakim musiała wykazać się poza filmem. Mowa o Lilian Harvey.
Urodzona w Londynie, w 1906 roku aktorka znana jest obecnie głównie z występów w niemieckich obrazach: Kongres Tańczy i Trzech ze stacji benzynowej. Oba te filmy bardzo Wam polecam, są urocze, zabawne i pełne chwytliwych, ciepłych piosenek. Niestety dość trudno znaleźć wersje angielskie, a o polskich nie ma nawet co marzyć.

źródło: http://alchetron.com/

    Lilian przyszła na świat jako Helene Lilian Muriel Pape, jej ojciec był Niemcem, matka Brytyjką. O tym, że została w Niemczech na dłużej i tam zaczęła swoją karierę, zadecydował wybuch pierwszej wojny światowej. Rodzina Lilian nie była w stanie wrócić do Anglii, którą zamieszkiwała. Osiedlili się zatem w Magdeburgu. Lilian zdała maturę w niemieckiej szkole i zaczęła uczyć się śpiewu i aktorstwa. Duży wpływ na jej wychowanie miała ciocia.

źródło: wikipedia.org

     Zaczęła grywać niewielkie role w niemych filmach. Jej pierwszym większym sukcesem był obraz Pasja (niem. Leidenschaft) z 1925 roku, gdzie występowała u boku Otto Gebühra.
    Dzięki swojemu słowiczemu, delikatnemu głosikowi jej kariera rozkwitła w dobie kina dźwiękowego. U boku Willy'ego Fritscha zagrała w operetce Cnotliwa Zuzanna (niem. Die keusche Susanne). Film był dość dużym sukcesem, a para Harvey-Fritsch stała się ulubieńcami weimarskiej publiczności. Razem wystąpili w 11 obrazach.

źródło: wikipedia.org

   Największym sukcesem Harvey był występ w filmie Kongres tańczy, ta komedia romantyczna z kongresem wiedeńskim w tle była cudownie naiwna i rozkoszna, ale ogląda się ją z niemałą przyjemnością. Harvey wyśpiewała w nim też swój największy hit, Das gibt's nur einmal. Powstało wiele wersji językowych obrazu, dzięki czemu Harvey zyskała popularność poza granicami Niemiec. Swoich sił próbowała w Hollywood, ale szybko wróciła do Europy, gdzie występowała do 1935 roku w filmach brytyjskich. Potem wróciła do Niemiec.

źródło: http://alchetron.com/

      Z nazistami nie było jej jednak po drodze, choć grała w niemieckich filmach po 1933 roku. Ryzykując życie, a na pewno zdrowie, naraziła się gestapo, ponieważ uratowała swojego kolegę, homoseksualnego choreografa Jensa Keitha. Dzięki Harvey, Keith zbiegł do Paryża, a sama aktorka musiała ponieść bolesne konsekwencje swojego zachowania. Władzy podpadła także występem w dość skandalicznym filmie Capriccio, w którym wcielała się w postać kobiecą przebraną za mężczyznę, gdzie wyśpiewywała o miłości do innych kobiet. Jak na Trzecią Rzeszę i rok 1938, to było za dużo.
    W 1939 roku została wyrzucona z Niemiec, a jej cały majątek skonfiskowany. Przeprowadziła się na stałe do swojej willi we Francji, gdzie zagrała jeszcze w dwóch filmach. W 1942 roku zbiegła przed nazistami do USA, gdzie pracowała jako pielęgniarka, opiekując się rannymi i potrzebującymi. W 1943 roku pozbawiono ją niemieckiego obywatelstwa.
       Po wojnie Harvey nie wróciła do kina. Zamieszkała w Paryżu i podróżowała po Europie. W Niemczech miała nawet trasę koncertową. W latach 50-tych przeprowadziła się do Antibas, gdzie prowadziła sklep z pamiątkami. Zmarła w 1968 roku.