Flapperka o towarach luksusowych

       Bardzo nie lubię mody lat 20. Uważam ją za tragiczne wynaturzenie i wielki błąd, podobnie jak lata 70. Są jednak pewne aspekty, które w drugiej dekadzie XX stulecia są całkiem ujmujące. Jest to w mojej opinii część wieczorowych fasonów. Ostatnio w ręce trafiła mi sukienka inspirowana latami 20. Przykuła moją uwagę zarówno pięknym, morskim kolorem, jak i naszytymi na nią cyrkoniami i kamykami. Dodatkowo nie jest aż tak mocno workowata i nie zniekształca sylwetki jak oryginalne kreacje z lat 20, co uważam za jej dodatkowy atut. Mimo, że została uszyta z aksamitopodobnej tkaniny, to nadaje się dość dobrze na obecne, tragiczne upały.

 

      Na poniższą stylizację składają się także tony biżuterii: mój turecki pierścień, naszyjnik pożyczony od Kasi i klipsy, które z kolczyków przerobiła mi mama. Wszystkie te gadżety, plus naszyte cyrkonie sprawiły, że świeciłam się na każdym kroku.
      Fryzura w formie rogalika, powstała przy pomocy koronkowej opaski, wokół której owinęłam włosy.
Na nogach, chociaż tego w ogóle nie widać miałam pończochy nylonowe od Cervin. I jako pończochowy laik i noob, powiem szczerze: mam też pończochy z Knittexu i prócz szerszej manszety we francuskich pończochach, to wyglądają na nogach tak samo. I tak wiem, że wzmocnienie stopy w Knittexach jest elastyczne i, że Cervin jedyne prawdziwe pończochy produkowane współcześnie, to laik, taki jak ja, nie widzi jakiejś wielkiej różnicy, dla której miałby za Cerviny płacić 50 zł więcej. Możecie mnie za to spalić na stosie, trudno. Swoją drogą właśnie to skłoniło mnie do pewnej rozkminy na temat tego, czy rzeczywiście ekskluzywny towar jest nam potrzebny i tego, że same taką potrzebę wielokrotnie generujemy tworząc różne grupy. To samo tyczy się lolit, gorseciarek, miłośniczek pończoch i spódnic, a także wielu, wielu innych, nawet z innej paczki, vide modelarze, kolekcjonerzy lalek. Przez to giną fora dyskusyjne, fanpejdże i inne społeczności. W pewnym momencie zabawa czerpana ze wspólnej pasji się kończy i zaczyna się tworzenie elitarnych grup, które stać na więcej i które mają potrzebę bycia wyżej nad "motłochem". Zaczyna się kupować dobra nie dla siebie, ale dla tego, żeby pognębić innego. Jest to jakaś perwersyjna forma potlaczu, z tym, że dar zostaje w rękach tego, który go zdobył, a reszta i tak musi być w jakiś sposób uznana za gorszą, co znowu sprawia, że chcą nadrabiać. I tak wynajdą najmniejsze pierdoły w gorsetach produkowanych masowo, a nie zauważą, że szwy w gorsecie od gorseciarki są niestaranne i krzywe, a gipiura też odstaje. Ale gorseciarki są na topie, a np. Rebel Madness jest be. A ja się trochę wyłamię z tego trendu także. Miałam ostatnio okazję bardzo dokładnie porównywać, wraz z koleżanką, która bardzo dobrze zna się na gorsetach, kilka Rebeli ze swoim underbustem i niestety mój wygląda na ich tle niestarannie. Szczególnie te krzywe szwy i nierówna waist tape, którą odkryła moja koleżanka. I przestało przekonywać mnie tłumaczenie, a bo ty masz jeden taki, a tamte są masowo robione przez szwaczki. No to chyba właśnie tamte powinny mieć krzywe szwy, nie mój. Podobnie, chociaż mniej drastycznie mam z tymi luksusowymi pończochami. Widocznie doszłam do tego wieku, że przepłacać mogę tylko za archiwalne mikrofilmy.
       A jeśli kiedykolwiek czuliście się gorzej, bo nie macie Cervinów, dollfów, sukienek z Baby the Stars Shine Bright, gorsetów od gorseciarek, lalek z 3R, limitowanych edycji jakiś głupot i ktoś was przez to uznał za noobów, ignorantów, to powiem Wam tak: przechodziłam to i też kupowałam takie rzeczy, ale wcale nie sprawiło to, że byłam w jakikolwiek sposób szczęśliwsza. Dużo więcej frajdy sprawia mi wieczorny spacer brzegiem Soławy, czy Odry, kilka zdań do mojej książki, kolejna paczka dokumentów, wypad z dziewczyną, czy zwiedzanie starych kościołów i pałaców. Wy też na pewno macie takie radości, więc nie dajcie sobie ich zabrać na rzecz wymogu grupy nieznanych Wam ludzi z internetów. To nie jest tego warte.